Terug naar Encyclopedie

Bewijslast en verjaring onder Rome II bij internationale letselclaims in Leiden

Onder Rome II bepaalt het materiële recht bewijslast en verjaring voor letselclaims. Leidenaren met internationale ongevallen moeten rekening houden met lokale en buitenlandse regels voor succes.

2 min leestijd

De Rome II-verordening regelt niet alleen het toepasselijk recht, maar ook procedurele aspecten zoals bewijslastverdeling en verjaring bij letselschadeclaims, relevant voor Leidenaren die betrokken zijn bij internationale ongevallen. Artikel 15 splitst: materieel recht (aansprakelijkheid) volgt Rome II, procedureel recht (bewijs) het forumrecht van de Nederlandse rechtbank in Leiden.

Bewijslastverdeling

Het toepasselijke materiële recht bepaalt wie bewijs moet leveren. Onder Nederlands recht, zoals toegepast door de Rechtbank Den Haag voor Leiden-regio zaken, ligt het vermoeden van schuld vaak bij de dader; Frans recht vereist echter een sterker slachtofferverklaring. Voor een Leids student die valt tijdens een fietsvakantie in Frankrijk, kan dit het verschil maken tussen winst en verlies.

Verjaringstermijnen

Deze vallen onder materieel recht (artikel 15), met variaties per land: vijf jaar in Italië, drie in Duitsland. Ontheffing wegens onmacht geldt afhankelijk van het recht. In Leiden, waar veel universiteitsmedewerkers en studenten reizen, zien advocatenkantoren zoals die rond het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) vaak claims met strakke termijnen.

In de zaak Diamond Services (C-292/18) bevestigde het Hof van Justitie dat verjaring materieel is. Bij gemengde claims geldt het recht per deelclaim. Praktijkvoorbeeld: een Leidenaar gewond geraakt in een Grieks verkeersongeval heeft slechts drie jaar onder Grieks recht; tijdig procederen bij de kantonrechter in Leiden is cruciaal. Lokale juristen adviseren dubbele controle op termijnen en samenwerking met internationale experts.